Verkeer

Alles went, zelfs Arabieren. Daardoor vallen mij een stuk minder rare dingen op dan tijdens mijn eerste dagen hier in het overjordaanse. Een belangrijk ding heb ik nog niet beschreven: het verkeer.

Regels
Eigenlijk is het verkeer hier een grote chaos en er lijken maar heel weinig regels te zijn. Het is meer eigen inzicht. Je knipperlicht gebruik je bijvoorbeeld niet elke keer dat je gaat afslaan, maar alleen als je inschat dat iemand anders er iets aan heeft te weten welke kant je op wil. Eigenlijk gewoon waar het knipperlicht ooit voor bedoeld was.
Het staat bijvoorbeeld ook niet echt vast hoeveel rijstroken een weg precies heeft. Er staan geen strepen op de weg en als ze er staan, is het voor de grap. En eigenlijk is een weg zonder strepen ook veel handiger dan een weg met. Op de snelweg bijvoorbeeld, rijden meestal twee auto's naast elkaar, maar als er file staat, worden dat er direct drie. Dat past ook best, en als je toch langzaam rijdt is het nooit onveilig. Je kunt bovendien wat makkelijker kletsen met de mensen in de auto naast je. Iedereen rijdt namelijk altijd met de ramen open.
Als je wil inhalen, wissel je niet van rijstrook, je gaat gewoon een beetje naar links. Of naar rechts, dat kan ook. Of je toetert, een keer of vijf, telkens net ietsje langer. Dan gaat je voorligger vanzelf een keer aan de kant.

Toeter
De toeter is sowieso een handig ding. Als een Nederlander zijn toeter gebruikt is hij ongeduldig en boos, of afscheid van je aan het nemen. Hier is de toeter veel multi-functioneler. Toeteren is vaak gewoon een manier om nog een beetje met de mensen om je heen te kunnen communiceren, ook als iedereen in zo'n stalen kooi zit. Taxi's en bussen doen dat. Als je wat verloren langs de weg staat, je ziet eruit alsof je hier eigenlijk niet wil zijn, maar je staat ook niet op te letten, en je hoort een toetertje, dan is het waarschijnlijk een taxi of bus, die wil weten of je mee wil. En dat kun je hem dan duidelijk maken in algemeen beschaafd hand-en-voets.
Je kunt de toeter ook gebruiken als een soort parkeersensor. Als iemand te dicht bij komt, geef je een kort toetertje. Wordt de afstand nog kleiner, dan toeter je wat langer, en zo steeds nadrukkelijker tot je echt bijna schade hebt. Dan blijft de toeter gewoon aan staan. Sowieso blijven toeters nog wel eens lang aan staan hier. Volgens de hotelbaas heeft toeteren ook niet altijd een specifiek doel. Jordaniërs houden gewoon van toeteren. En vaak lijkt een toetertje ook vooral bedoeld om even te laten merken dat je leeft. Ik toeter dus ik ben.
Nog zoiets: mensen toeteren ook als ze zien dat je wil oversteken en er niet zo'n vertrouwen in hebben dat je goed genoeg hebt uitgekeken. Kom daar in Nederland eens om. In Nederland moet je gewoon zelf goed uitkijken, daar gaat niemand je bij helpen. En als je niet goed uitkijkt, dan ben je gewoon plat.

Cultuur
Voor mij als nette Nederlander komt het allemaal nogal ongeduldig over, maar ik denk echt dat dat deels aan mij ligt. De mensen hier zijn gewoon wat communicatiever ingesteld. Zij hebben ook niet bedacht dat een autotoeter direct zo hard moest zijn.
Kortom: het is een chaos hier, maar het is wel gezellig. En doordat mensen vrij veel rekening houden met elkaar wordt het zelden onveilig. Mensen rijden niet als idioten, laat staan als Italianen.